Powszechnie uważa się, że poddanie się rekonstrukcji ACL minimalizuje dalszy uraz łąkotki, jednak obecne dowody nie są jednoznaczne. Celem tego badania było porównanie liczby operacji łąkotki u osób z zerwaniem ACL, u których wykonano wczesną rekonstrukcję ACL lub początkowe leczenie nieoperacyjne z opcjonalną opóźnioną rekonstrukcją ACL w ciągu dwóch lat.
Podobnie jak w badaniu KANON, nie ma dowodów na to, że początkowy wybór nieoperacyjnego lub operacyjnego leczenia ACL powoduje więcej operacji łąkotek. nawet u tych, którzy mieli operację łąkotki, operacja została przeprowadzona na obszarach łąkotki, które wcześniej zostały zidentyfikowane jako uszkodzone. Oznacza to, że nie stwierdzono nowych uszkodzeń łąkotek.
Wyniki te mogą zapewnić osobom z zerwaniem ACL komfort posiadania większej ilości czasu na podjęcie decyzji, czy poddanie się operacji jest dla nich właściwą drogą leczenia. Po zerwaniu ACL należy rozważyć jak najlepiej chronić łąkotkę i zoptymalizować jej długoterminowe zdrowie. Ostatni międzynarodowy konsensus określił, że rehabilitacja po urazie ACL i łąkotki powinna obejmować ćwiczenia ruchowe, oporowe w otwartym i zamkniętym łańcuchu kinetycznym, kontrolę nerwowo-mięśniową i ćwiczenia plyometryczne. Podstawowe wyniki kliniczne, które należy monitorować w trakcie rekonwalescencji po urazie powinny obejmować ból i inne objawy, niestabilność, czynniki psychologiczne (np. poczucie własnej skuteczności), jakość życia oraz ogólną aktywność fizyczną. Zachowanie siły, aktywność fizyczna i utrzymanie zdrowej wagi to doskonałe sposoby na utrzymanie kolan w dobrej kondycji przez długi czas.
van der Graaff S, Reijman M, van Es E, Bierma-Zeinstra S, Verhaar J, Meuffels D (2023) Meniscal procedures are not increased with delayed ACL reconstruction and rehabilitation: results from a randomised controlled trial. British Journal of Sports Medicine, 57,78-82