Autorzy tego badania starali się dokonać przeglądu dowodów dotyczących zmiennych biomechanicznych podczas chodzenia i biegania u osób z PFP (lub tych, u których się ona rozwija) w porównaniu z bezbólowymi osobami grup kontrolnych.
W praktyce klinicznej kuszące może być założenie, że łatwo obserwowalne czynniki prowadzą do bólu, np. założenie, że biegacz z PFP ma objawy, ponieważ podczas biegu często przywodzi biodro. Obraz z badań jest znacznie mniej jednoznaczny! Bez wysokiej jakości danych prospektywnych nie możemy sugerować przyczyny, a ten przegląd sugeruje, że szczytowe przywodzenie bioder nie jest znacząco wyższe u osób z PFP. Istnieje również prawdopodobieństwo znacznej indywidualnej zmienności i różnic biomechanicznych pomiędzy mężczyznami i kobietami. Jak więc wygląda sytuacja w przypadku leczenia pacjentów z PFP w klinice? Rozsądne wydaje się rozważenie biomechaniki chodu i biegu pod kątem tego, czy mogą one wpływać na obciążenie wrażliwych tkanek, ale nie demonizowanie ich czy etykietowanie jako „wadliwych”. Te wzorce ruchowe są powszechne u osób bez bólu.
Trening ruchowy pozostaje realną opcją dla osób z PFP, musimy tylko pamiętać o jego ograniczeniach i uznać, że biomechanika jest tylko jednym z elementów złożonej układanki bólu.
Bazett- Jones D, Neal B, Legg C, Hart H, Collins N, Barton C (2022) Kinematic and Kinetic Gait Chracteristics in People with Patellofemoral Pain: A Systematic Review and Meta-analysis. Sports Med.