Najważniejszą metodą wykrywania zmian i uszkodzeń chrząstki jest rezonans magnetyczny (MRI). Morfologiczne, a także biochemiczne sekwencje MRI o wysokiej rozdzielczości pozwalają obecnie na wizualizację bardzo drobnych patologii chrząstki. Obrazowanie morfologiczne pozwala na ocenę rozległości uszkodzenia chrząstki i struktur sąsiednich, w tym leżącej pod nią kości; w tym celu ustalono różne punktacje. Odgrywa również ważną rolę w obrazowaniu pooperacyjnym po terapii chrzęstnej. Ilościowe, kompozycyjne obrazowanie ma na celu wykrycie zmian w składzie biochemicznym chrząstki i opracowanie wartości ilościowych pozwalających na obiektywną ocenę jakości tkanki.
Milena L. Pachowsky, Götz H. Welsch, Bildgebung des Knorpels: Standards und Perspektiven, Sports Orthop. Traumatol. 38,1, 8-17 (3/2022)