Terapia przedsionkowa i okoruchowa po wstrząśnieniu mózgu

Wprowadzenie

Standardy w przypadku wstrząśnienia mózgu przewidują obecnie postępowanie zgodne z protokołem Return-to-Play, który zakłada stopniowy powrót zawodnika do codziennego treningu. Na ogół przejście przez zalecenia protokołu odbywa się w relatywnie krótkim czasie. Jednak nie wszyscy sportowcy przechodzą bezproblemowo od fazy treningu aerobowego (poziom 2) do treningu związanego z uprawianą przez nich dyscypliną sportu (poziom 3). W takim przypadku istotne jest szczegółowe i wielodyscyplinarne badanie oraz ukierunkowany i odpowiednio dobrany plan terapeutyczno-treningowy^1,4,5. Czekanie i nicnierobienie zwykle nie pomaga sportowcowi w procesie rehabilitacji. Zaprezentowane poniżej studium przypadku ilustruje konieczność skrupulatnego rozróżniania objawów i planowania na ich podstawie adekwatnie dobranej rehabilitacji opartej na zasadach wnioskowania klinicznego.

Przypadek kliniczny: nieustępujące objawy

7 marca 2015 – po ataku z prawej strony, uderzeniu w skroń i odbiciu się głową o bandę – 32-letni zawodowy hokeista doznał wstrząśnienia mózgu (commotio cerebri) z krótkotrwałą utratą przytomności. Początkowo doświadczał ciągłych bólów i zawrotów głowy, nadwrażliwości na światło i hałas oraz ucisku za oczami. Po krótkim pobycie w szpitalu i czterotygodniowej przerwie w treningu objawy ustąpiły i zawodnik rozpoczął poziom 2. programu Return-to-Play (trening aerobowy).

W tym okresie rekonwalescencji mógł prowadzić codzienne życie praktycznie bez doświadczania objawów pourazowych, co pozwoliło na rozpoczęcie w czerwcu pierwszego nieforsownego