Wpływ wspomagającego i hamującego kinesiotapingu Vastus Medialis na aktywację i zmęczenie powierzchownych mięśni czworobocznych

Streszczenie 

Celem pracy było zbadanie, w jaki sposób ułatwia­jąca i hamująca KT Vastus Medialis (mięśień obszerny przyśrodkowy) wpływa na aktywację i wskaźniki zmęcze­nia VM, Vastus Lateralis (VL) (mięsień obszerny boczny) i Rectus Femoris (RF) (mięsień prosty uda) podczas dyna­micznego protokołu zmęczenia. Siedemnastu sportow­ców (dziesięciu mężczyzn, siedem kobiet w wieku 24,76 ± 3,99 lat, o wzroście: 1,73 ± 0,10 m i masie: 68,11 ± 8,54 kg) dobrowolnie wzięło udział w czterech sesjach protokołu zmęczenia dynamicznego, w których nie stosowano taśmy (warunek kontrolny), w każdej sesji stosowano hamujące, ułatwiające i pozorowane KT na Vastus Medialis. Protokół obejmował 100 dynamicznych maksymalnych koncen­trycznych wyprostów kolana przy 90°/s przy użyciu urzą­dzenia do dynamometrii izokinetycznej. Aktywność mięśni prostowników kolana była rejestrowana za pomocą bez­przewodowej elektromiografii powierzchniowej. Średnia aktywność mięśni (Root mean square) podczas pierw­szych trzech powtórzeń oraz liczba powtórzeń 51-100, odpowiednio, zostały wykorzystane do obliczenia aktyw­ności mięśni przed i po wyczerpaniu. Ponadto, mediana spadku częstotliwości podczas wszystkich powtórzeń została podana jako wskaźnik zmęczenia mięśni podczas różnych warunków KT oraz dla warunku kontrolnego (bez taśmy). Wyniki wykazały, że ani aktywacja mięśni (istot­ność dla głównego efektu KT; VM = 0,82, VL = 0,72, RF = 0,19), ani wskaźnik zmęczenia (istotność dla głównego efektu KT; VM = 0,11 VL = 0,71, RF = 0,53) powierzchow­nych mięśni prostowników kolana nie uległy zmianie we wszystkich czterech warunkach. Wyniki te sugerują, że kierunek KT nie może zmniejszyć ani wzmocnić aktyw­ności mięśniowej lub spowodować zmian w wyczerpaniu mięśni. W przyszłych badaniach należy zbadać możliwość uogólnienia obecnych ustaleń na inne populacje.

Wstęp

Kinesiotaping (KT) jest powszechnie stosowany wśród trenerów, klinicystów i sportowców w celu zachowania tkanek miękkich i stawów bez ograniczeń funkcjonalnych^{1 2,, 3}. Ponadto odnotowano, że KT jest pomocny w zwięk­szaniu mobilności stawów^4,5, co skutkuje wcześniejszym wystąpieniem szczytowego momentu obrotowego mię­śni⁶, poprawą wydajności funkcjonalnej⁷, złagodzeniem bólu⁸ i poprawieniem krążenia krwi9. Kolejną deklarowaną właściwością KT, biorąc pod uwagę kierunek jej zastoso­wania, jest modulacja aktywności mięśniowej za pomocą dwóch technik hamującej i ułatwiającej. I tak, zastoso­wanie KT od przyczepu do początku hamuje aktywność mięśni poprzez rozciąganie narządu ścięgnistego Gol­giego. Z kolei zastosowanie KT od początku do przyczepu może ułatwiać aktywność mięśniową poprzez stymula­cję wrzeciona mięśniowego^{10, 11}. W związku z tym propo­nowane techniki hamujące i ułatwiające zostały również zaproponowane jako strategia leczenia różnych zaburzeń mięśniowo-szkieletowych, takich jak brak równowagi mięśniowej¹², zespół bólowy przedniego przedziału stawu kolanowego (zespół bólowy patelofemoral⁸), zespół cia­snoty podbarkowej (impingement barkowy¹³), zapalenie nadkłykcia bocznego¹⁴ i niestabilność stawu skokowego¹⁵.

Pomimo ułatwiających i hamujących metod KT, które są stopniowo wykorzystywane w programach zapobie­gania urazom i rehabilitacji wśród sportowców¹⁶; wcze­śniejsze eksperymenty wskazywały na niespójne wyniki wpływu KT na aktywność mięśni. Niektóre badania udo­wadniały wpływ tych technik na aktywność mięśni¹⁷ i na różne czynniki, takie jak zmęczenie mięśni^{18, 19}, czas skur­czu mięśni²⁰ i siła mięśni⁸. Z kolei inne dowody przeczyły tezie o zdolności KT do wpływania na aktywność mię­śni^{17, 19, 21, 22, 23}. Niemniej jednak, badania te nie dotyczyły wpływu KT na aktywację mięśni, gdy mięśnie są zmę­czone. Rzeczywiście, wpływ KT na aktywność mięśniową może być różny w warunkach normalnych i w warun­kach zmęczenia, ponieważ amplituda elektromiografii (EMG) i aktywność mięśniowa wzrastają w trakcie procesu zmęczenia²⁴. Z drugiej strony, jeśli te techniki KT mogłyby zwiększyć lub zmniejszyć aktywność mięśniową, mogłyby w dłuższej perspektywie opóźnić lub przyspieszyć zmę­czenie mięśni²⁵. W konsekwencji pozwala nam to zbadać, jak ułatwiające i hamujące KT wpływają na aktywację mię­śni. Niemniej jednak dostępna wiedza na ten temat18, 26 jest ograniczona, a techniki nie są systematycznie dopasowane do identyfikacji wyczerpania mięśniowego specyficznego dla mięśnia z KT. Raportowano również, że hamująca KT może zmniejszyć lub opóźnić zmęczenie mięśni podczas protokołu zmęczeniowego, ale ten wskaźnik jest oparty na zmianach momentu obrotowego na początku i końcu protokołu zmęczeniowego^18,26. Ponieważ nie uwzględ­niono udziału mięśni agonistów w generowaniu momentu obrotowego, konieczne jest oddzielne zmierzenie tempa zmęczenia dla każdego mięśnia przy użyciu innej techniki jako nachylenia mediany częstotliwości, opartej na anali­zie domeny czasowo-częstotliwościowej^{27, 28}.

Sygnał EMG informuje o procesie zmęczenia mięśni, ponieważ mogą one ocenić zaangażowanie włókien mię­śniowych i prędkość przewodzenia sygnału elektrycznego przez błony pobudliwe^{29, 30.} Ujemne nachylenie mediany częstotliwości (MDF), oparte na metodzie przetwarzania czasowo-częstotliwościowego sygnałów EMG, jest uwa­żane za wskaźnik początku zmęczenia^{27, 28}. Dlatego też monitorowanie tej zmiennej podczas powtarzalnych zadań mających na celu wykrycie zmęczenia mięśni po zastoso­waniu KT na pożądany mięsień może być pomocne. Co więcej, nachylenie MDF dostarcza specyficznego wskaź­nika zmęczenia dla każdego mięśnia, dlatego też możliwa byłaby ocena zachowania mięśni nieobjętych działaniem taśmy, które są agonistyczne wobec mięśni objętych taśmą. Na przykład wykazano, że wyczerpanie lub nad­mierna aktywność jednego mięśnia czworogłowego uda wpływa na aktywację i rekrutację innych mięśni w tej gru­pie³¹; w rezultacie, gdy jeden z mięśni czworogłowych uda ulega zmęczeniu, zmienia się rozkład obciążenia w całym mięśniu czworogłowym uda³². W takim razie, jeśli tech­niki KT mogą wpływać na zmęczenie mięśni i aktywność w taśmowanych mięśniach, to powinny wpływać również na inne mięśnie czworogłowe uda. Stąd też analiza pracy mięśni, na które naklejono taśmy może dostarczyć kolej­nych informacji dotyczących wpływu KT na aktywność mięśni.

Celem pracy była ocena wpływu hamującej i ułatwia­jącej KT mięśnia obszernego przyśrodkowego (VM) na proces aktywacji i zmęczenia VM, mięśnia prostego uda (RF) i mięśnia obszernego bocznego (VL). Postawiono hipotezę, że: (1) hamująca i ułatwiająca KT mają wpływ na aktywność powierzchownego mięśnia czworobocznego przed i po zmęczeniu; oraz (2) hamująca i ułatwiająca KT wpływa na zmęczenie powierzchownego mięśnia czwo­robocznego. VM został wybrany do KT, ponieważ jest szeroko stosowany w leczeniu zespołu bólu rzepki^{8, 15, 20} i może nadzorować aktywację jego mięśni agonistów za pomocą powierzchownego EMG.

Metody

Uczestnicy

W badaniu dobrowolnie wzięło udział 17 aktywnych fizycznie studentów (10 mężczyzn, 7 kobiet, wiek: 24,76 ± 3,99 lat, wzrost: 1,73 ± 0,10 m, masa ciała: 68,11 ± 8,54 kg). Nie zgłaszali oni przebytych operacji ani urazów układu mięśniowo-szkieletowego, takich jak zerwanie mię­śnia lub więzadła, zwiotczenie stawu lub złamanie kości w ciągu ostatnich 12 miesięcy. Przed przystąpieniem do badania wszyscy uczestnicy zostali poinformowani o jego celach i wyrazili pisemną, świadomą zgodę. Badanie zostało przeprowadzone zgodnie z Deklaracją Helsiń­ską³³, jej późniejszymi zmianami i lokalną komisją etyczną przez Komitet Etyki Badań Instytutu Badań Naukowych Sport Science (IR.SSRI.REC.1400.1010).

Oprzyrządowanie

Do pomiaru izokinetycznego koncentrycznego momentu obrotowego prostowników kolana użyto urządzenia dynamometrycznego (Biodex System 3, New York, USA). Aktywność EMG była jednocześnie rejestrowana za pomocą 8-kanałowej elektromiografii bezprzewodowej (DataLITE, Biometrics Ltd, Gwent, UK) z częstotliwością próbkowania 2000 Hz podczas badania34. Do rejestracji sygnałów EMG użyto dwubiegunowych elektrod aktyw­nych o stałej odległości międzyelektrodowej 20 mm.

Gromadzenie danych

Pomiary uzyskano podczas czterech sesji (ryc. 1), z tygo­dniową przerwą na odpoczynek pomiędzy sesjami. Każda sesja pomiarowa składała się z pięciu sekwencyjnych faz:

• (1) Rozgrzewka Przed oceną pomiarów wszyscy uczest­nicy wykonali ogólną rozgrzewkę składającą się z 5 min jazdy na rowerze (ergometr rowerowy Biodex System 3) przy 70 obrotach na minutę (RPM) oraz 10 min dyna­micznego i statycznego rozciągania mięśni kończyn dolnych35.
• (2) Mocowanie elektrod Elektrody umieszczano na mię­śniach RF, VM i VL nogi dominującej (test samokon­troli ball-kicking leg36), która była starannie ogolona i oczyszczona przy użyciu alkoholu izopropylowego przez przeszkolonego badacza (ryc. 1). Aktywne elek­trody bipolarne były umieszczane na części wypukłej wybranych mięśni zgodnie z wytycznymi SENIAM37 przez tego samego badacza. Larson i współpracow­nicy wykazują, że pomimo możliwości popełnienia błędu w identyfikacji umiejscowienia elektrod w czte­rech sesjach badawczych, monitorowanie wartości RMS i MNF w ciągu kilku sesji (odstęp tygodniowy) charakteryzuje się odpowiednią wiarygodnością38.
• (3) Test maksymalnego dobrowolnego skurczu Następ­nie wykonano trzy maksymalne dobrowolne skurcze izometryczne przy zgiętych pod kątem 75° kolanach, a pomiędzy próbami ustalono 2-minutowy okres odpoczynku39. Uczestnicy siedzieli na fotelu do dyna­mometrii izokinetycznej, a oparcie i mocowania na nodze dominującej były ustawione zgodnie z wytycz­nymi producenta.
• (4) Zastosowania KT W każdej sesji, po teście MVC, na VM losowo włączano jeden z czterech trybów KT, w tym: No-tape, czyli bez taśm (grupa kontrolna); pozoro­wany KT; ułatwiający KT; i hamujący KT (tygodniowy odstęp odpoczynku między każdą sesją). Następ­nie po, 15-minutowym odpoczynku wykonywany jest odpoczynek w celu wyeliminowania efektów zmęcze­nia testu MVC i poprawy efektywności KT40.
• (5) Protokół zmęczenia Po zapoznaniu się z ćwiczeniami na poziomie submaksymalnym, wszyscy badani wykonali 100 dynamicznych maksymalnych koncentrycznych wyprostów kolan ze stałą prędkością 90°/s, podczas gdy moment obrotowy i kąt stawu były mierzone za pomocą dynamometru; aktywność mięśni była rów­nież rejestrowana podczas tego ćwiczenia.

Rysunek 1 Schemat przepływu badania. Warunki 1-4 obejmują no-tape (bez taśm), sham (pozorowany), facilitatory (ułatwiający) i inhibitory (hamujący) w losowej kolejności dla każdego uczestnika.

Protokół oklejania

Przeszkolony badacz wykonał na VM trzy KT: pozoro­wany, hamujący i ułatwiający. Każdy taping był losowo aplikowany w oddzielnej sesji [www.randomization.com]²³. Taśma była wodoodporna KT (Ares, Korea, sze­rokość 5 cm i grubość 0,05 cm). W przypadku taśmy pozorowanej (sham tape) dwa kawałki taśmy o wymia­rach 15 cm × 5 cm naklejano poziomo nad i pod/pod masą mięśniową (ryc. 2)^26. W przypadku tapingu hamu­jącego KT nakładano od miejsca przyczepu do początku, natomiast w tapingu ułatwiającym zastosowano kieru­nek przeciwny^{8, 41}. Zarówno w trybie ułatwiającym, jak i hamującym procentowe napięcie wynosiło 50% jego maksymalnej wartości (taśma była najpierw rozciągnięta do jej 100% możliwości napięcia i była zaznaczona linijką), a w trybie pozorowanym nie było żadnego napięcia⁴².

Rysunek 2 Ilustracja technik tapingu. (a) ułatwiającym, (b) hamującym, (c) pozorowanym Kinesio taping grupy mięśni obszernych przyśrodkowych.

Protokół zmęczenia

Uczestnicy siedzieli na krześle dynamometru z kręgosłu­pem i kością udową ustawionymi pod kątem 110 stopni. Uczestnicy ćwiczyli na poziomie skurczu submaksy­malnego, aby przyzwyczaić się do sprzętu po założeniu elektrod i rozgrzaniu się, a potem przez krótką chwilę odpoczywali³⁸. Następnie wykonywali 100 powtarzanych skurczów izokinetycznych z wykorzystaniem prostowni­ków kolana nogi dominującej od 90 stopni zgięcia do 0 stopni zgięcia (pełny wyprost). Dynamometr pracował ze stałą prędkością 90°/s. Podczas gdy ramię dynamometru przesuwało się w górę od 90 do 0, badani byli instru­owani, by wykonać maksymalny wysiłek dla każdego skurczu w całym zakresie ruchu (np. faza aktywna cyklu skurczu). Badani rozluźniali się, gdy ramię dynamometru powracało do pozycji 90 stopni (faza pasywna cyklu skur­czu). W rezultacie każdy skurcz i rozluźnienie trwały jedną sekundę, co daje dwie sekundy cyklu skurczu. 100 skur­czów zostało wykonanych przez wszystkich uczestni­ków^{38, 43, 44.} 

Gromadzenie i przetwarzanie danych EMG 

Wzięliśmy pod uwagę odpowiednio średnią kwadratową (RMS) i nachylenie mediany częstotliwości (MDF), aby określić ilościowo aktywność mięśni i stopień zmęcze­nia, ponieważ te zmienne były powszechnie stosowane w poprzednich badaniach^{24, 45, 46}. Nieprzetworzone sygnały EMG zostały przefiltrowane za pomocą zerowego opóź­nienia pasmowo-przepustowego filtra Butterwortha przy częstotliwościach odcięcia 20 i 400 Hz. Następnie obli­czono średnią kwadratową (RMS, okna 50-ms), a aktyw­ność mięśni dla każdego powtórzenia określono poprzez obliczenie średniej z wartości RMS przez wyprost kolana (faza aktywna) została znormalizowana do MVIC⁴⁶. Aby zbadać wpływ KT zarówno w sytuacji przed-, jak i po zmę­czeniu, średnia aktywność mięśniowa została oceniona odpowiednio w trzech początkowych wyprostach i 51-100 powtórzeniach³⁸; w tym celu każdy cykl został oddzielony od zgięcia 90° do 0° w oparciu o dane dotyczące kąta dynamometru. Ponieważ redukcja momentu obrotowego w protokole zmęczenia jest bardzo znacząca podczas początkowych 40-60 skurczów⁴³, średnia z powyższych powtórzeń została uznana za reprezentatywną dla warunków przed i po zmęczeniu w obecnych badaniach³⁸. Wartości MDF uzyskano stosując technikę krótkoczaso­wej transformaty Fouriera (STFT) do analizy spektralnej45. STFT otrzymywano rekurencyjnie (nad sygnałami z oknem czasowym 0,5 s) przy użyciu 1024 punktowej FFT (dys­kretnej i szybkiej FT) z algorytmem prostokątnego okna przetwarzania dostępnym w programie MATLAB® v.7.7. Po zastosowaniu STFT otrzymano MDF do dalszej analizy spektralnej. Obliczono MDF, który jest zdefiniowany jako wartość częstotliwości, która wyprowadza widmo sygnału EMG na dwie części o równej energii. Na koniec wykryto nachylenie MDF, wykorzystując regresję liniową pomię­dzy czasem trwania MDF w badaniu (ryc. 3)^47. Cała analiza danych została przeprowadzona przy użyciu oprogramo­wania MATLAB (wersja 2020a, MathWorks, Inc., Natick, MA, USA). 

Rysunek 3 Parametry EMG. (góra) Próbka aktywności elektromiograficznej oraz (dół) mediana częstotliwości (STFT) mięśnia prostego uda podczas protokołu zmęczeniowego

Analiza statystyczna 

Test Schapiro-Wilka został użyty do sprawdzenia normal­ności rozkładu danych. Dwukierunkową analizę warian­cji (ANOVA) zastosowano do analizy warunków tapingu (trzy rodzaje tapingu), czasu (różnice między pierwszymi i ostatnimi pięcioma powtórzeniami) oraz ich wpływu na aktywność mięśni. Jednokierunkowa ANOVA powtarza­nych środków została użyta do porównania wpływu czte­rech sytuacji tapingu (brak taśmy, pozorowany, hamujący i ułatwiający) na nachylenie MDF mięśni RF, VM i VL pod­czas protokołu zmęczenia. Poziom istotności ustalono na α = 0,05, a wszystkie analizy statystyczne przeprowadzono przy użyciu pakietu statystycznego SPSS (wersja 25, IBM Corporation, Armonk, NY, USA). 

Zatwierdzenie etyczne i zgoda na udział 

Badanie zostało zatwierdzone pod względem etycznym przez Komitet Etyki Badawczej Sport Sciences Rese­arch Institute (Iran) zgodnie ze standardami etycznymi w badaniach Ministerstwa Nauki, Badań i Technologii (kod: IR.SSRI.REC.1400.1010). 

Wyniki 

Wyniki opisowe aktywności mięśni RF, VM i VL w warunkach bez taśmy, pozorowany, hamowania i ułatwiania podano w Tabeli 1, a wyniki dwukierunkowej ANOVA z powtarza­nymi środkami podano w Tabeli 2. Wyniki te wskazały, że główne efekty KT, Czasu i Interakcji (Czas × KT) nie były znaczące na aktywność mięśni RF (KT: F = 1,65, p = 0,19; Czas: F = 0,4, p = 0,53; Interakcja: F = 0,51, p = 0,67), VL (KT: F = 0,4, p = 0,72; Czas: F = 2,3, p = 0,14; Interakcja: F = 0,8, p = 0,96), oraz VM (KT: F = 0,31, p = 0,82; Czas: F = 2,4, p = 0,14; Interakcja: F = 1,14, p = 0,34) (tab. 2). 

Tabela 1 Aktywność RF, VL i VM (RMS w %MVC) w czterech różnych warunkach (bez taśmy, pozorowane, warunki hamujące i ułatwiające KT).

 

Tabela 2 Wyniki dwukierunkowej ANOVA z powtarzanymi środkami (aktywność mięśni przed i po
zmęczeniu w czterech różnych warunkach).

Wyniki jednokierunkowej analizy wariancji ANOVA oraz opisowe wyniki nachylenia MDF RF, VM i VL w warunkach no-tape, pozorowany, hamowania i ułatwiania przedsta­wiono w tabeli 3. Zgodnie z tymi wynikami, KT nie miała istotnego wpływu na wskaźnik zmęczenia mięśni (zbocza MDF) RF (F = 0,73, p = 0,53), VL (F = 0,45, p = 0,71) i VM (F = 2,14, p = 0,11) (Tabela 3). 

Tabela 3 Nachylenia MDF dla RF, VM i VL w czterech warunkach (bez taśmy, pozorowany, hamujący
i ułatwiający KT) oraz wyniki jednokierunkowej ANOVA z powtarzanymi środkami.

Dyskusja 

W pracy badano wpływ bez taśmy, pozorowanego, uła­twiającego i hamującego KT VM na aktywność i zmęczenie powierzchownego mięśnia czworogłowego. W przypadku aktywności mięśniowej efekt KT, efekt czasu i efekt inte­rakcji (czas × KT) nie były istotne. Dane te sugerowały brak istotnych różnic w aktywności mięśniowej, gdy przyjęto różne warunki KT, zarówno w okolicznościach przed zmę­czeniem, jak i po zmęczeniu. W przypadku zmęczenia mięśni, różne rodzaje technik KT nie miały wpływu na wskaźnik zmęczenia (nachylenie MDF), ani dla VM z KT, ani dla jego mięśni agonistycznych, VL i RF. 

W odniesieniu do pierwszej hipotezy, wyniki wykazały, że techniki KT nie wpłynęły na aktywację mięśni w mię­śniu docelowym lub jego mięśniach agonistach. Zgodnie z naszymi wynikami, we wcześniejszych badaniach nie stwierdzono istotnych zmian w aktywacji mięśni bezpo­średnio po KT^{14, 21}. Według obecnego badania i istnieją­cych dowodów, techniki KT nie wpływają na aktywność^{14 ,21} i zmęczenie mięśni oraz pobudliwość neuronów rucho­wych^{48, 49}, co sugeruje, że techniki KT nie mogą wpływać na powiązany parametr aktywacji mięśni. Jednak obecne badanie i wcześniejsze badania^{21, 43, 44} dotyczyły tylko zdrowych osób; wpływowi różnych metod KT na aktywa­cję mięśni u pacjentów z bólem mięśniowo-szkieletowym poświęcono mniej uwagi^{8, 14}. W innym badaniu na zdro­wych uczestnikach stwierdzono, że KT nie miał wpływu na aktywność mięśniową zarówno wśród regularnych użyt­kowników KT, jak i osób nie korzystających z tego typu metody, natomiast pozytywnie wpłynął na poprawę siły u osób regularnie korzystających. Zasugerowali, że efekt placebo jako pośredni mechanizm może poprawić siłę u regularnych użytkowników bez wpływu na aktywność mięśniową¹⁷. 

Na podstawie analiz czasowo-częstotliwościowych, nasze wyniki pokazały, że techniki KT nie miały wpływu na wskaźnik zmęczenia (nachylenie MDF) dla wszyst­kich powierzchownych mięśni czworogłowych, odrzu­cając tym samym naszą drugą hipotezę. Postawiliśmy hipotezę, że KT zmienia zmęczenie docelowych mię­śni i prowadzi mięśnie agonistów do zmiany ich aktyw­ności, aby utrzymać stały moment obrotowy w stawie podczas ustalonego zadania. Jednak wyniki wskazały, że KT nie miał wpływu na wybrany mięsień i że nie ma przyczyny zmian w zmęczeniu jego mięśni agonistów, ponieważ jeśli chodzi o aktywację i szybkość zmęczenia mięśni agonistów, nie miały one wpływu w niniejszym badaniu. Według naszej najlepszej wiedzy, tylko jedno badanie wcześniej wykorzystało wskaźnik zmęczenia EMG do oceny efektów KT⁵⁰. Badanie to niekonsekwent­nie donosiło, że KT skutecznie opóźniało zmęczenie mięśnia Longissimus (na podstawie mediany spadku częstotliwości) u osób z niespecyficznym bólem dol­nej części pleców⁵⁰. Ponieważ w owym badaniu uczest­niczyły osoby z bólem dolnej części pleców, podczas gdy w obecnym badaniu rekrutowano tylko zdrowe osoby dorosłe, KT mogła inaczej wpłynąć na zmęcze­nie mięśni u pacjentów. Niezależnie od tego, w naszym badaniu celowo zastosowaliśmy protokół zmęczenia dynamicznego, ponieważ twierdzono, że mechanizm KT jest związany z symulacją wrzeciona mięśniowego i narządów ścięgnistych Golgiego¹⁰, a uznaje się, że te proprioceptory dokonują sprzężenia zwrotnego jako odpowiedzi na zmiany długości i siły podczas ruchów dynamicznych⁵¹. Ponadto Abubaker i jego zespół donie­śli, że KT może znacząco opóźnić zmęczenie mięśni¹⁸. Ponieważ mierzyli oni wskaźnik zmęczenia na podstawie zmian momentu obrotowego w stawach, nie jest jasne, które mięśnie są odpowiedzialne za zmiany momentu obrotowego podczas protokołu zmęczenia, a na wpływ KT mógł mieć wpływ brak uwagi na funkcję innych mię­śni. W obecnym badaniu wykorzystano sygnały EMG do oceny wskaźnika zmęczenia oddzielnie dla VM i jego mię­śni agonistycznych, VL i RF; nie mogliśmy jednak odkryć żadnych dowodów na wpływ KT na zmęczenie mięśni. Dlatego też, ze względu na ograniczoną liczbę badań i niewystarczającą wiedzę w tej dziedzinie, konieczne są dalsze badania, aby rozważyć odpowiednią metodologię, różne rodzaje skurczu mięśni i inne mięśnie w układzie mięśniowo-szkieletowym. 

Ograniczenia 

W tym badaniu należy uznać pewne ograniczenia. Po pierwsze, z racji tego, że uczestnikami badania były osoby zdrowe, nasze wyniki nie mogą być uogólnione na inne grupy pacjentów (np. prezentujących zaburzenia mię­śniowo-szkieletowe i ból lub urazy neurologiczne). Po drugie, wyniki związane z momentem obrotowym stawu (który jest wytwarzany przez wszystkie mięśnie prostow­niki kolana) nie zostały wymienione w obecnym badaniu, ponieważ celem była ocena zmian w aktywności elek­trycznej każdego powierzchniowego mięśnia czworobocz­nego oddzielnie po zastosowaniu KT. Wreszcie, chociaż zastosowano ujednolicony protokół dynamicznego zmę­czenia³⁸, nie mierzyliśmy bezpośrednio za pomocą kwe­stionariuszy różnych czynników związanych ze stopniem zmęczenia między sesjami pomiarowymi, np. Jakość snu⁵², zmęczenie psychiczne⁵³ i dieta odżywcza⁵⁴. Jednak żaden z badanych nie zgłosił braku snu, niedożywienia lub pro­blemów psychicznych przed sesjami pomiarowymi. 

Wniosek 

Na podstawie spadku MDF (ujemne nachylenie MDF), zaprojektowany protokół spowodował ogólne zmęczenie mięśni czworogłowych. Jednakże, nie było statystycznych różnic pomiędzy warunkami no-tape, pozorowanymi, hamującymi i ułatwiającymi w indeksie zmęczenia, ani na mięśniach oklejanych, ani na mięśniach nieoklejanych jako ich agonistach. Wyniki te dostarczają wstępnych dowodów sugerujących, że KT może nie być w stanie modulo­wać aktywności mięśni. Wreszcie, istnieje ograniczona liczba badań badających wpływ KT na zmęczenie mięśni, oddzielnie dla wszystkich zaangażowanych mięśni. Z dru­giej strony, konieczne są dalsze badania w celu uzyskania odpowiednich informacji o szerokim zakresie zastosowa­nia KT w procedurach leczniczych. 

Dostępność danych 

Dane byłyby dostępne na uzasadniony wniosek

Skróty 
 

• KT: Kinesiotaping 
• VL: Vastus Lateralis 
• RF: Rectus Femoris 
• EMG: Elektromiografia 
• MDF: Mediana częstotliwości 
• VM: Vastus Medialis 
• RMS: Średnia kwadratowa 
• STFT: Krótkotrwała transformacja Fouriera 
• ANOVA: Analiza wariancji 
• MVC: Maksymalny dobrowolny skurcz 
• MVIC: Maksymalny dobrowolny skurcz izometryczny 

Żródło: Scientific Reports volume 12, Article number: 13451 (2022) pp. 1-8 
Authors: Peyman Aghaie Ataabadi , Ali Abbasi , Mohsen Shojaatian , Amir Letafatkar, Zdenek Svoboda & Giacomo Rossettini 
(C) Copyrights The Authors 
Adaptacja: Ewa Basińska 
Na podstawie licencji CC BY 
(http://creativecommons.org/licenses/by/4.0/) 
Author information 
Authors and Affiliations 
Department of Biomechanics and Sports Injuries, Faculty of Physical Education and Sports Sciences, Kharazmi University, Tehran, Iran 
Peyman Aghaie Ataabadi, Ali Abbasi & Amir Letafatkar 
Department of Sports Biomechanics and Motor Control, Faculty of Physical Education and Sports Sciences, Mazandaran University, Babolsar, Iran 
Mohsen Shojaatian 
Faculty of Physical Culture, Palacký University Olomouc, Olomouc, Czech Republic 
Zdenek Svoboda 
School of Physiotherapy, University of Verona, Via Bengasi 4, 37134, Verona, Italy 
Giacomo Rossettini 
Biomechanics and Corrective Exercise Laboratory, Faculty of Phy­sical Education and Sport Sciences, Kharazmi University, Mirdamad Blvd., Hesari St, Tehran, Iran 
Amir Letafatkar