Światowy Kongres Fizjoterapii w Dubaju - 2-4 czerwca 2023

Dynamika zmian jest imponująca. Uderzająca jest globalna skala reakcji na wyzwania i zadania stojące przed Fizjoterapią. Wyraźnie widać wpływ pandemii Covid-19. W obliczu globalnego zagrożenia, środowiska naukowe – z natury rzeczy otwarte – z jeszcze większą uważnością odnoszą się do problemów definiowanych w skali globalnej, takich jak wyrównywanie szans na dobrą opiekę rehabilitacyjną w krajach bogatych i biednych, wdrażanie nowych technologii, w tym implementacja idei telezdrowia, tj. zdalnego procesu diagnostycznego i terapeutycznego. Spośród 17 sesji tematycznych wybraliśmy kilka najbardziej reprezentatywnych dla kierunku, w jakim podąża współczesna Fizjoterapia. Publikujemy streszczenia wybranych prezentacji.

1. WDRAŻANIE PLANETARNEGO ZDROWIA, ŚRODOWISKA I ZRÓWNOWAŻONEGO ROZWOJU W MIĘDZYNARODOWEJ EDUKACJI FIZJOTERAPEUTYCZNEJ [FS-07]

Przewodniczący/Prezenter: Filip Maric (Norwegia)
Prezenter:Srijani Banerjee (Indie), Se-Sergio Baldew (Surinam), Jeff Hartman (Stany Zjednoczone), Karien Mostert (Republika Południowej Afryki)

Cel dydaktyczny 1: Uczestnicy poznają związek takich pojęć jak zdrowie planety, zrównoważony rozwój i związane z tym strategie, takie jak cele zrównoważonego rozwoju ONZ i specjalny raport WHO COP26 dotyczący zmian klimatycznych i zdrowia.
Cel dydaktyczny 2: Uczestnicy zdobędą wgląd w różnorodne możliwości wdrażania edukacji w zakresie zdrowia planetarnego, środowiska i zrównoważonego rozwoju w szkoleniach fizjoterapeutycznych i późniejszej praktyce w różnych kontekstach narodowych, kulturowych, społeczno-ekonomicznych i środowiskowych na całym świecie.
Cel edukacyjny 3: Uczestnicy zdobędą niezbędny know-how, aby przyspieszyć wdrażanie edukacji planetarnej w zakresie zdrowia, środowiska i zrównoważonego rozwoju w swoich kontekstach.

Dzisiejszy świat jest naznaczony bezprecedensową degradacją środowiska na dużą skalę. Prowadzone przez człowieka użytkowanie ziemi i zmiany na ponad trzech czwartych powierzchni Ziemi, zmiany klimatyczne, utrata różnorodności biologicznej i zanieczyszczenie środowiska drastycznie zmieniają skład i funkcjonowanie naszego planetarnego ekosystemu, a to z kolei zakłóca warunki niezbędne do przetrwania, zdrowia i rozkwitu człowieka. Degradacja naszego ekosystemu planetarnego jest ściśle związana z rosnącą częstością występowania chorób zakaźnych i niezakaźnych oraz zmniejszającym się dobrostanem ludzi.

Cele Zrównoważonego Rozwoju Agendy ONZ 2030 oraz WHO wyraźnie podkreślają pilną potrzebę transformacyjnych zmian paradygmatu, które obejmują szkolenie pracowników służby zdrowia w zakresie reagowania na zmiany klimatyczne, degradację środowiska oraz ich implikacje dla zdrowia obecnych i przyszłych pokoleń. Environmental Physiotherapy Association (EPA) zostało utworzone w drugiej połowie 2019 roku jako pierwsza na świecie międzynarodowa sieć, obecnie ponad 850 klinicystów fizjoterapii, studentów, pracowników akademickich i profesjonalnych przedstawicieli skupionych na wspieraniu odpowiedzialności za środowisko w całym badaniu, edukacji i praktyce fizjoterapii (https://environmmentalphysio.com/).

Na początku 2020 roku EPA uruchomiła EPT Agenda 2023 jako międzynarodowe wezwanie do działania i współpracy w celu wdrożenia edukacji planetarnej w zakresie zdrowia, środowiska i zrównoważonego rozwoju w globalnej edukacji fizjoterapeutycznej (https://eptagenda2023.com/). Od tego czasu EPT Agenda 2023 zyskała poparcie ponad 540 indywidualnych sygnatariuszy i 31 organizacji wspierających z całego świata, z których wiele jest również indywidualnymi członkami lub organizacjami członkowskimi odpowiednio World Physiotherapy. Ponad 52 instytucje kształcące w zakresie fizjoterapii z każdego kontynentu świata pracują obecnie wspólnie nad Agendą EPT 2023, pomagając naszej profesji w podjęciu pierwszych kroków w kierunku wdrożenia planetarnej edukacji zdrowotnej, środowiskowej i zrównoważonego rozwoju w ich narodowych, kulturowych, językowych, społeczno-ekonomicznych i ekologicznych kontekstach.

W odpowiedzi na wezwanie Agendy ONZ 2030 do „przekształcania naszego świata”, ten proces transformacyjnej innowacji pedagogicznej dla ludzi i planety obejmuje wzmocnienie i ponowną wizję samej fizjoterapii. W miarę jak kompetencje, wyniki nauczania, odpowiednie treści i odpowiadające im podejścia pedagogiczne są coraz częściej formułowane, wypróbowywane i testowane, innowacja pedagogiczna dla ludzi i planety pociąga za sobą wyciągnięcie potencjału naszego zawodu do zmniejszenia znaczącego śladu środowiskowego systemów opieki zdrowotnej, szpitali i farmaceutyków poprzez naszą długą historię i rozległe doświadczenie w zakresie niskoemisyjnych, niskozasobowych interwencji dotyku, ruchu i komunikacji. Uczenie się o współzależnych związkach między środowiskiem, zdrowiem i fizjoterapią pociąga za sobą również ponowne uczenie się, jak podstawowe usługi ekosystemów kształtują ludzką strukturę, funkcję i uczestnictwo, a także rozważanie, jak zawód fizjoterapeuty może wprowadzać innowacje i przyjmować nowe obowiązki, które łączą rehabilitację z odbudową ekosystemów. Udział w EPT Agenda 2023 umożliwił studentom fizjoterapii, edukatorom, badaczom i klinicystom współpracę ze sobą, z kolegami z innych zawodów medycznych, nauk środowiskowych i przyrodniczych, i wielu innych, aby rozwijać edukację dla bardziej zrównoważonej, sprawiedliwej i odpornej przyszłości dla zdrowia i dobrobytu, która nie pozostawia nikogo w tyle.

To sympozjum zapewni swoim słuchaczom zanurzenie się w jednym z najbardziej pilnych i innowacyjnych wydarzeń w zawodzie fizjoterapii, który jest równie istotny w badaniach, praktyce i edukacji. Poprzez dogłębny kurs popraty różnorodnymi przykładowymi przypadkami wdrażania planetarnej edukacji zdrowotnej, środowiskowej i zrównoważonej do szkolenia fizjoterapii na całym świecie, uczestnicy będą:

• zdobywać zrozumienie planetarnego zdrowia, zrównoważonego rozwoju i powiązanych strategii, takich jak UN SDGs i WHO COP26 specjalny raport na temat zmian klimatycznych i zdrowia;
• zyskają wgląd w różnorodne możliwości wdrażania planetarnej edukacji zdrowotnej, środowiskowej i zrównoważonej w szkoleniach fizjoterapeutycznych i późniejszej praktyce w różnych kontekstach narodowych, kulturowych, społeczno-ekonomicznych i środowiskowych na całym świecie;
• zdobędą niezbędne know-how do wspierania wdrażania planetarnej edukacji zdrowotnej, środowiskowej i zrównoważonej w ich odpowiednich kontekstach. W świecie naznaczonym szybką i fundamentalną zmianą społeczną i środowiskową, są to niezbędne podstawy dla wkładu naszej profesji w zrównoważone zdrowie i dobrostan dla obecnych i przyszłych pokoleń w świecie nadającym się do życia.

2. WYJŚCIE NAPRZECIW POTRZEBOM PACJENTÓW: WYKORZYSTANIE NARZĘDZI CYFROWYCH W CELU USPRAWNIENIA FIZJOTERAPII [FS-08]

Przewodniczący/Prezenter: Anabela G. Silva (Portugalia)
Prezenter: Romy Park (Republika Południowej Afryki), Felipe Reis (Brazylia)

Cel dydaktyczny 1: Zrozumienie roli fizjoterapeutów w rozwoju mobilnych/internetowych rozwiązań cyfrowych skupiających się na dokumentacji pacjentów oraz dostarczaniu interwencji opartych na ćwiczeniach i aktywności fizycznej. Obejmuje on definicję wymagań funkcjonalnych, specyfikację interwencji cyfrowej i szczegóły dostawy oraz ocenę ostatecznego rozwiązania.
Cel dydaktyczny 2: Opisanie, w jaki sposób fizjoterapeuci mogą zintegrować rozwiązania cyfrowe ze swoimi zabiegami, aby poprawić rehabilitację i zwiększyć dostęp do fizjoterapii w warunkach ubogich w zasoby. Przedstawione zostaną dane dotyczące analizy procesu wdrażania grupowej rehabilitacji telezdrowotnej dla bólu przewlekłego oraz jakościowej oceny akceptowalności leczenia przez pacjentów.
Cel dydaktyczny 3: Opisanie podstaw sztucznej inteligencji i Big Data w kontekście Fizjoterapii. Przedstawione zostaną ilustracyjne przykłady potencjalnych korzyści, obejmujące epidemiologię, leczenie precyzyjne, badania przesiewowe pacjentów oraz poprawę wzroku. Omówione zostaną pytania dotyczące kwestii etycznych i implikacji dla przyszłych ról specjalistów.

Liczba osób potrzebujących fizjoterapii oraz różnorodność warunków i ustawień wymagają podejścia, które umożliwia fizjoterapeutom monitorowanie i dostarczanie terminowej i wysokiej jakości opieki dla coraz większej liczby osób. Nowe technologie, w tym narzędzia cyfrowe związane z telezdrowiem i inteligentnym zdrowiem (iHealth), mają potencjał, aby pokonać obecne ograniczenia, takie jak trudności w dostępie do terminowej i ciągłej fizjoterapii, ograniczenia mobilności lub długie oczekiwanie. Jednak dowody wskazują, że istniejące narzędzia cyfrowe rzadko stosują się do wytycznych opartych na dowodach i często są opracowywane bez współpracy z pracownikami służby zdrowia i użytkownikami końcowymi, co skutkuje niską jakością rozwiązań.
Posiadanie multidyscyplinarnych zespołów zaangażowanych w proces rozwoju technologii przyczynia się do poprawy ich ostatecznej jakości. Fizjoterapeuci mają kluczową rolę w identyfikacji wymagań funkcjonalnych tych narzędzi (czyli tego, co powinny robić), dopasowaniu tych wymagań zarówno do potrzeb pacjentów, jak i oczekiwań fizjoterapeutów w zakresie zapewnienia wysokiej jakości opieki, a także w ocenie jakości produktu końcowego.

Aby zoptymalizować potencjał wkładu fizjoterapeutów, należy poznać proces rozwoju narzędzi telezdrowotnych, zrozumieć terminologię tej dziedziny i specyfikę transpozycji interwencji twarzą w twarz w interwencję online oraz ocenić ostateczne rozwiązanie. Zrozumienie tych procesów ułatwia również przyjęcie technologii. Kluczowym elementem ułatwiającym integrację rozwiązań cyfrowych w praktyce fizjoterapeutycznej jest partnerstwo z użytkownikiem końcowym - pacjentem. Opracowywanie narzędzi cyfrowych we współpracy z partnerami - pacjentami jest obecnie akceptowane jako najlepsza praktyka. Jednak nadal brakuje ciągłego zaangażowania pacjentów na temat ich doświadczeń w procesie rozwoju i akceptacji produktu końcowego. Zrozumienie metod wzmocnienia partnerstwa pacjentów w rozwoju i wdrażaniu rozwiązań cyfrowych dla fizjoterapii ułatwia procesy iteracyjne, które optymalizują leczenie. Jest to szczególnie istotne w warunkach ubogich w zasoby, gdzie partnerstwo z pacjentem i szerszą społecznością jest kluczem do przezwyciężenia specyficznych wyzwań i potencjalnych barier, w tym gotowości pacjentów i specjalistów do korzystania z narzędzi cyfrowych, poziomu edukacji, infrastruktury lub umiejętności obsługi komputera.

Rozwiązania cyfrowe zostały wykorzystane w dziedzinie fizjoterapii do diagnostyki i oceny ryzyka, profilaktyki, interwencji terapeutycznych i działań następczych. Niedawno pojawiła się koncepcja inteligentnego zdrowia (iHealth), która integruje analitykę Big Data i sztuczną inteligencję (AI). Big Data kojarzy się z ogromnymi zasobami obliczeniowymi potrzebnymi do poradzenia sobie z rosnącą ilością i złożonością danych pochodzących z wielu źródeł. Big Data obejmuje informacje, które są ustrukturyzowane, półstrukturalne lub nieustrukturyzowane, a także mogą występować złożone zależności, które mają charakter syntaktyczny, semantyczny, społeczny, kulturowy, ekonomiczny i organizacyjny. AI może wykorzystywać zaawansowane algorytmy do „uczenia się” cech z dużej ilości danych dotyczących opieki zdrowotnej, a następnie wykorzystywać uzyskane spostrzeżenia do wspomagania praktyki klinicznej. Może być również wyposażona w zdolności uczenia się i autokorekty, aby poprawić swoją dokładność w oparciu o informacje zwrotne. W ten sposób iHealth może dostarczyć więcej danych kontekstowych z osobistego środowiska pacjenta poprzez połączenie samokontroli i samoopisów pacjenta, monitorowania za pomocą czujników (zarówno noszonych, jak i stacjonarnych) oraz technologii eksploracji danych.

iHealth jest postrzegany jako szansa na ulepszoną samokontrolę w czasie rzeczywistym, integrację oceny ze środowiskiem pacjenta oraz eksplorację danych w celu wsparcia procesu podejmowania decyzji i personalizacji leczenia. Poprzez skupienie się na złożonych powiązaniach między indywidualnymi objawami i zachowaniem w określonych sytuacjach oraz środowiskiem pacjenta, iHealth może być wykorzystywane do lepszej oceny ryzyka, stratyfikacji, dostosowania leczenia do indywidualnych potrzeb każdego pacjenta, zapobiegania wystąpieniu epizodów lub objawów, a także do wzmocnienia samozarządzania pacjenta. Jednakże, iHealth jest w powijakach w dziedzinie fizjoterapii. Dlatego klinicyści i badacze powinni uznać, że dyskusja na temat kwestii etycznych, wdrażania i implikacji dla przyszłych ról w fizjoterapii jest na czasie i potrzebna.

3. CZY DOWODY Z KRAJÓW O WYSOKICH DOCHODACH MOGĄ BYĆ WYKORZYSTANE W KRAJACH O NISKICH DOCHODACH? [FS-10]

Przewodniczący/Prezenter: Saurab Sharma (Nepal)
Prezenter: Simone Dorsch (Australia), Alice Inman (Zjednoczone Królestwo), Corlia Brandt (Republika Południowej Afryki)

Cel dydaktyczny 1: Zrozumieć tło i zasady praktyki opartej na dowodach.
Cel dydaktyczny 2: Zidentyfikować wyzwania związane z wdrażaniem praktyki opartej na dowodach naukowych w kontekście lokalnym i strategie ich przezwyciężania.
Cel dydaktyczny 3: Zastosować zasady praktyki opartej na dowodach naukowych we własnych warunkach klinicznych.

Praktyka oparta na dowodach naukowych to proces wykorzystywania wysokiej jakości badań naukowych do informowania o praktyce klinicznej (Herbert, 2011). Te dowody naukowe są połączone z rozumowaniem klinicznym i wiedzą praktyczną klinicysty oraz preferencjami i wartościami pacjenta. Jednym z wyzwań dla fizjoterapeutów próbujących wdrożyć badania do praktyki w krajach o niskich i średnich dochodach jest fakt, że badania są prowadzone głównie w krajach o wysokich dochodach (86% badań w dziedzinie fizjoterapii indeksowanych w Physiotherapy Evidence Database; PEDro). Sympozjum to podkreśli zasady praktyki opartej na dowodach oraz strategie wykorzystania dowodów generowanych w krajach o wysokich dochodach do kierowania praktyką w krajach o niskich i średnich dochodach. Zostaną one zilustrowane przykładami z trzech wiodących przyczyn niepełnosprawności, a także wybitnych obszarów praktyki fizjoterapeutycznej: mięśniowo-szkieletowej, neurologicznej i zdrowia kobiet.

W latach 1990-2019 liczba lat życia skorygowanych niesprawnością z powodu udaru mózgu wzrosła o 32%, przy czym najwyższe wskaźniki standaryzowane względem wieku występują w grupie Banku Światowego o niskich dochodach (Global Burden of Disease Stroke Collaborators, 2021). Dla poprawy wyników po udarze mózgu kluczowa jest intensywna rehabilitacja, ponieważ istnieje zależność dawka-odpowiedź między ilością aktywnych ćwiczeń a wynikami leczenia. Jest również oczywiste, że aktywne ćwiczenia zadaniowe są bardziej skuteczne niż podejścia wymagające ułatwienia ruchu przez terapeutę (Scrivener, 2020). W krajach o wysokich dochodach większość rehabilitacji udaru mózgu jest jednak prowadzona jeden na jeden przez terapeutę z dużym wkładem pomocy terapeuty, co skutkuje niewystarczającą ilością ćwiczeń czynnych. Rozwiązania obejmują wykorzystanie zajęć ruchowych i ćwiczeń wykonywanych samodzielnie lub z pomocą rodziny (Dorsch, 2019). Strategie dotyczące ćwiczeń czynnych o wysokiej intensywności mogą być wykorzystane do zapewnienia skutecznej rehabilitacji udarowej w krajach o niskich i średnich dochodach.

Lata przeżyte z niepełnosprawnością z powodu bólu w dolnej części pleców wzrosły o ponad 50% od 1990 roku. Obciążenie to jest nieproporcjonalne i bardziej widoczne w krajach o niskich i średnich dochodach (Buchbinder, 2018; Sharma, 2022), ale obecne dowody dotyczące postępowania w przypadku bólu w dolnej części pleców pochodzą prawie wyłącznie z krajów o wysokich dochodach (Buchbinder, 2018). Istnieją kluczowe zagadnienia do rozważenia, takie jak porady i aktywność, będące opcjami pierwszego rzutu w leczeniu niespecyficznego bólu w dolnej części pleców i unikanie niewłaściwego i nadmiernego obrazowania (Sharma, 2019). Fizjoterapeuci w krajach o niskich i średnich dochodach powinni również rozważyć dowody z badań zewnętrznych w świetle m.in. cech socjodemograficznych pacjentów, uwarunkowań kulturowych i lokalnej epidemiologii.

Zaburzenia dna miednicy, takie jak nietrzymanie moczu, wypadanie narządów miednicy, ból i dysfunkcje seksualne są bardziej powszechne w krajach o niskich i średnich dochodach w porównaniu z krajami o wysokich dochodach. Mogą być skutecznie zarządzane na poziomie opieki podstawowej przy użyciu zabiegów fizjoterapeutycznych, takich jak ćwiczenia mięśni dna miednicy (Dufour, 2019). Wysokie rozpowszechnienie zaburzeń dna miednicy jest jednak ściśle związane z czynnikami kontekstowymi, takimi jak wiek, płeć, brak możliwości uczestniczenia w wizytach u lekarzy, słabe przestrzeganie programów zarządzania i brak motywacji (Berghmans, 2020). Chociaż potrzeby i oczekiwania pacjenta powinny stanowić centrum opieki, dostawcy usług zdrowotnych powszechnie ignorują preferencje społeczności (Girma, 2020). Bariery we wdrażaniu wysokiej jakości opieki zdrowotnej dla kobiet w krajach o niskim i średnim dochodzie obejmują brak szkoleń i edukacji oprócz braku dostępu do opieki, komunikacji, transportu, efektywnego wykorzystania zasobów i systemów skierowań.
Jak widać z tych przykładów, dowody generowane w krajach o niskim i średnim dochodzie dla najbardziej palących warunków zdrowotnych są skąpe, podczas gdy obciążenie chorobami jest wysokie. Fizjoterapeuci potrzebują specjalistycznych umiejętności praktyki opartej na dowodach naukowych w zakresie oceny istniejących dowodów badawczych z krajów o wysokich dochodach i dostosowania ich do kontekstu warunków w krajach o niskich i średnich dochodach, tak aby zapewnić terminową, skuteczną, kulturowo odpowiednią, przystępną i wysokiej jakości opiekę (Buchbinder, 2018; Sharma, 2022).

Podsumowanie: Wiedza i umiejętności dotyczące praktyki opartej na dowodach są krytyczne dla praktyki fizjoterapeutycznej. To sympozjum przedstawi uczestnikom strategie wykorzystania dowodów naukowych powstałych w krajach o wysokim dochodzie do kierowania praktyką w krajach o niskim i średnim dochodzie. Prawdziwe przykłady z trzech obszarów praktyki fizjoterapeutycznej pozwolą uczestnikom zastanowić się nad ich obecną praktyką, a także pomogą w przełożeniu zewnętrznych dowodów na ich własną praktykę kliniczną poprzez rozważenie różnic kulturowych i systemu opieki zdrowotnej w miejscu, gdzie dowody są generowane i gdzie są stosowane.

4. MIĘDZYNARODOWE WYTYCZNE PRAKTYKI KLINICZNEJ DOTYCZĄCE TELEREHABILITACJI: DZIAŁANIE I WDRAŻANIE [FS-13]

Przewodniczący/Prezenter: Judith Deutsch (Stany Zjednoczone)
Prezenter: Jennifer O’Neil (Kanada), Oscar Ronzio (Argentyna), Trevor Russell (Australia)

Cel dydaktyczny 1: Opisać, jak powstały międzynarodowe wytyczne praktyki klinicznej dotyczące telerehabilitacji.
Cel dydaktyczny 2: Omówić i podkreślić dowody na siedem kluczowych zaleceń dotyczących interwencji, badania, dokumentacji, efektywności kosztowej, zdarzeń niepożądanych oraz barier i ułatwień we wdrażaniu telerehabilitacji.
Cel dydaktyczny 3: Zilustruj, jak zalecenia mogłyby być zastosowane w Twoim obecnym kontekście.

Chociaż telerehabilitacja była tradycyjnie stosowana w celu zwiększenia dostępu do opieki dla osób z obszarów wiejskich i odległych, pandemia COVID-19 podkreśliła, jak ważny jest ten tryb świadczenia usług, gdy konwencjonalne usługi osobiste są niedostępne, ale także ujawniła ważne luki w wiedzy. W istocie pandemia Covid-19 wykazała potrzebę dywersyfikacji sposobów świadczenia fizjoterapii. Telerehabilitacja jest opisywana jako świadczenie usług rehabilitacyjnych na odległość za pośrednictwem technologii telekomunikacyjnych. W kontekście fizjoterapii, telerehabilitacja zapewnia alternatywną metodę dostarczania usług rehabilitacyjnych, umożliwiając dalsze opcje dostępu do usług zdrowotnych, takich jak rehabilitacja. W ciągu ostatnich kilku lat, świat doświadczył szybkiego przyjęcia telerehabilitacji, co uwydatniło znaczące luki w wiedzy i dowodach wokół jej wdrażania. Kluczowe znaczenie ma więc zidentyfikowanie aktualnej literatury na temat telerehabilitacji, aby poprawić rozpowszechnianie wiedzy na temat jej stosowania. Może to pomóc klinicystom na całym świecie w ich opartym na dowodach naukowych wdrażaniu.

Celem tego sympozjum jest poszerzenie wiedzy na temat wykorzystania telerehabilitacji w fizjoterapii oraz podzielenie się strategiami ułatwiającymi wdrożenie jej w praktyce klinicznej. W skrócie zostanie przedstawiony sposób utworzenia międzynarodowej grupy, w skład której weszli przedstawiciele stowarzyszeń fizjoterapeutycznych z Australii, Argentyny, Kanady i Stanów Zjednoczonych, proces tworzenia wytycznych oraz ich tłumaczenie z języka angielskiego na hiszpański. Następnie każdy z prezenterów omówi zalecenia, najistotniejsze dowody i strategie wdrażania do praktyki.

Wnioski: Tempo adopcji telerehabilitacji podczas COVID-19 obnażyło luki w wiedzy na temat skutecznego i trwałego wdrożenia telerehabilitacji w praktyce. Obecnie lekarze opierają swoje decyzje kliniczne na praktycznym doświadczeniu, wypracowanej wiedzy i dostępnych dowodach. Ta sesja, podkreślająca międzynarodowe wytyczne praktyki klinicznej, pomoże klinicystom w zawodzie fizjoterapeuty w podejmowaniu decyzji i pozwoli na uzyskanie wysokiej jakości usług telerehabilitacyjnych skoncentrowanych na osobie, jak również zaoferuje narzędzia do wpływania na tworzenie polityki.

5. MYŚLENIE I DZIAŁANIE POZA MODELEM BIOPSYCHOSPOŁECZNYM W FIZJOTERAPII [FS-14]

Przewodniczący/Prezenter: Karime Mescouto (Brazylia)
Prezenter: Peter Stilwell (Kanada), Hemakumar Devan (Nowa Zelandia), Jenny Setchell (Australia)

Cel dydaktyczny 1: Zainspirowanie fizjoterapeutów do krytycznej refleksji nad założeniami i wartościami modelu biopsychospołecznego
Cel dydaktyczny 2: Ponownie wyobrazić sobie teoretyczne i praktyczne postępy w celu uwzględnienia społecznych, kulturowych i politycznych aspektów w praktyce klinicznej fizjoterapii, badaniach, edukacji i polityce.
Cel edukacyjny 3: Upoważnienie fizjoterapeutów do wspierania bardziej etycznych i sprawiedliwych praktyk opieki zdrowotnej

Model biopsychospołeczny był szeroko propagowany w fizjoterapii jako optymalne podejście uwzględniające wielowymiarowość zdrowia. Model ten ma wpływ na praktykę kliniczną, badania, edukację i politykę. Jednakże model ten spotkał się z istotnymi krytykami, takimi jak brak jasności teoretycznej oraz niedostateczne uwzględnienie społecznych, kulturowych i politycznych aspektów zdrowia. Co więcej, jego brak teoretycznej jasności prowadzi do nadmiernego skupienia się na biologicznych i psychologicznych wymiarach zdrowia oraz utrzymywania założeń dotyczących wiedzy, rzeczywistości, nauki i świata. Oznacza to, że praktyka kliniczna fizjoterapii, badania, edukacja i polityka opierają się na znormalizowanych, uogólnionych i obiektywnych koncepcjach zdrowia, co uniemożliwia bardziej efektywne i sprawiedliwe praktyki, które w pełni doceniają każdą jednostkę w jej unikalnym kontekście. Ponadto, konceptualizacje i zastosowania modelu biopsychospołecznego zazwyczaj nie uwzględniają bezpiecznych kulturowo ani sprawiedliwych społecznie inicjatyw. Dlatego ukryte założenia i wartości, które są powszechnie związane z modelem biopsychospołecznym mogą utrudniać etyczne i sprawiedliwe praktyki fizjoterapeutyczne.

Sympozjum to ułatwi fizjoterapeutom krytyczną refleksję nad tym, jak podejście modelu biopsychospołecznego w badaniach i praktyce klinicznej często niezamierzenie mieści się w paradygmacie biomedycznym i jak prowadzi do wąskich, indywidualistycznych założeń dotyczących ciała i świata. Przewodniczący sympozjum - Karime Mescouto przedstawi wgląd w model biopsychospołeczny, aby wprowadzić do tematu i zbadać, jak fizjoterapeuci czerpią z tego modelu w dość ograniczony sposób oraz przedstawi trzech prelegentów. Nasza praca pokazuje, że istnieją inne sposoby konceptualizacji fizjoterapii, które albo rozszerzają i/lub przerabiają model biopsychospołeczny, który lepiej uwzględnia ważne czynniki zwykle zaniedbywane w naszych obecnych praktykach. Naszą intencją podczas tego sympozjum jest połączenie się z fizjoterapeutami z całego świata, aby kontynuować i rozszerzyć to myślenie oraz zainspirować fizjoterapeutów do wprowadzenia bardziej etycznego podejścia w praktyce - czy to w kontekście klinicznym, badawczym, politycznym czy edukacyjnym. Fizjoterapeuci powinni opuścić to sympozjum czując się lepiej wyposażeni do radzenia sobie z niedociągnięciami modelu biopsychospołecznego i zapewnienia etycznej opieki zdrowotnej.

Wnioski: Krytyczna refleksja nad wpływem założeń i wartości związanych z modelem biopsychospołecznym oraz wyjście poza ten model pomoże fizjoterapeutom stosować szersze i sprawiedliwe podejście do zdrowia.

Więcej informacji na stronie Kongresu.