Krew w kontekście klasycznej osteopatii

Streszczenie

Osteopatia związana jest głównie z medycyną manualną. Ze względu na samą jej nazwę kojarzy się ją przede wszystkim z układem mięśniowo-szkieletowym, a zwłaszcza z układem kostnym. Wychodząc od tego skojarzenia, warto spróbować zbadać, jaką rolę odgrywają w osteopatii inne układy narządów względnie same narządy. Wyłania się stąd następujące pytanie badawcze: Jakie znaczenie w medycynie osteopatycznej przypisuje się płynom, a w szczególności krwi? Jeśli chodzi o kwestie metodologiczne, badając literaturę przedmiotu dokonano interpretacji tekstowej oryginalnej literatury osteopatycznej, w szczególności czterech prac twórcy osteopatii, Andrew Taylora Stilla. Okazuje się, że w pierwotnej perspektywie osteopatycznej krew postrzega się jako kluczowy płyn w ludzkim organizmie, odpowiadający m.in. za budowę kości, nerwów, mięśni, gruczołów czy powięzi.

Krew staje się pełnowartościowa dzięki płucom, a serce wysyła ją, jako maszynerię zaopatrującą cały organizm, w głąb ciała. Wyniki pozwalają wysnuć następujące wnioski: krew, wraz z naczyniami, którymi płynie, oraz narządy w stosunku do niej nadrzędne i jej podporządkowane, należy zawsze włączać w kontekst leczenia osteopatycznego, bo przecież osteopata używa w swej terapii „skalpela krwi”.

Nawet jeśli określenie „ osteopatia” zdaje się na pierwszy rzut oka sugerować, że zajmuje się ona przede wszystkim układem kostnym, to ta kompleksowa filozofia medyczna obejmuje wszystkie narządy ludzkiego ciała, jak również umysł (Littlejohn, 2009, s. 248). Z tego punktu widzenia krew jako płynny narząd znajduje się również w orbicie zainteresowań osteopatii.

Ale zasadniczą treścią tego artykułu jest to, jakie znaczenie ma krew dla całego organizmu człowieka w kontekście klasycznej osteopatii. Oczywiste jest to, że krew ma szczególne znaczenie w medycynie, kulturze czy literaturze. Temat ten wyczerpująco omawiają w swoich książkach m.in. Knust i Groß – „Die Kraft des ganz besonderen Saftes in Medizin, Literatur, Geschichte und Kultur” (Moc osobliwego płynu w medycynie, literaturze, historii i kulturze) oraz Böck i Riedel – „Blut ist ein ganz besonderer Saft . Blut & Kreislaufsystem von der Antike zur Moderne“ (Krew to osobliwy płyn. Krew i układ krążenia od starożytności do czasów nowożytnych).