3 listopada 2021
617
Już w latach 50. XX wieku niewielka grupa lekarzy dostrzegła znaczenie ultrasonografii klinicznej i założyła Amerykański Instytut Ultrasonografii w Medycynie (AIUM).
Wraz z opracowaniem pierwszych sond ultradźwiękowych o wysokiej częstotliwości w latach 80. XX wieku ultrasonografia układu mięśniowo-szkieletowego zaczęła cieszyć się coraz większą popularnością i była coraz częściej wykorzystywana przez lekarzy.
Wraz z wprowadzeniem ultrasonografii stawów biodrowych u niemowląt przez R. Grafa w 1983 roku i po jego badaniach naukowych z zakresu artrosonografii ultrasonografia układu mięśniowo-szkieletowego szybko się rozpowszechniła i stale się rozwija1.
W ramach badań bilansowych u niemowląt diagnostyka przesiewowa w kierunku dysplazji stawu biodrowego za pomocą aparatury USG od dawna stanowi integralną część prewencyjnej opieki medycznej.
Od połowy lat 90. ultrasonografia barku jest drugą obszerną płaszczyzną badawczą, która cieszy się niesłabnącym zainteresowaniem naukowym.
Ogromną zaletą ultrasonografii układu mięśniowo-szkieletowego jest możliwość wykonania dynamicznego badania ultrasonograficznego, a także badania porównawczego strony przeciwnej.
W przeciwieństwie do badań statycznych, takich jak badanie rentgenowskie lub rezonans magnetyczny, badanie ultrasonograficzne układu mięśniowo-szkieletowego można wykonać w ruchu, a konkretne patologie są badane na różnych poziomach i w różnych pozycjach funkcjonalnych.
Facebook
Twitter
Linkedin
Kup teraz
