Osteopatyczne podejście do skolioz

Do powstania skoliozy, czyli trójwymiarowej deformacji kręgosłupa, przyczyniają się takie czynniki, jak: predyspozycje genetyczne, brak równowagi między wzrostem przednich i tylnych struktur kręgosłupa oraz nieprawidłowości w tkance łącznej, mięśniach szkieletowych i nerwach⁵⁴. Skoliozy dotyczą około 3% populacji, głównie dziewcząt (stosunek płci 8:1)^{21,40,52,76,88}.

W porównaniu z dużą liczbą artykułów dotyczących leczenia skoliozy niewiele miejsca poświęca się etiologii i patologii tej choroby^3,75.

Osteopatów może zaskoczyć fakt, że A.T. Still (twórca osteopatii) nie wspominał w swoich pismach o skoliozie. W jego tekstach znajdziemy jedynie wzmianki traktujące o bocznym skrzywieniu kręgosłupa, spowodowanym dysfunkcją stawów.

John Wernham, który kontynuował pracę Martina Littlejohna, skupił się na korekcji krzywizn i ruchomości kluczowych kręgów kręgosłupa (tzw. key stones)⁸⁹. Późniejszy opis skoliozy Warda i Chilli nie różni się od klasycznych publikacji na ten temat, jakie możemy znaleźć w medycynie akademickiej (alopatycznej)^16,41,87.

W pismach Sutherlanda skolioza wiązana była z dysfunkcjami czaszki^48,49. Barral opisuje związek między dysfunkcją trzewną a przemieszczeniem kręgosłupa⁶. Podobnie jak u klasyków osteopatii, etiologia skoliozy nie jest dobrze przedstawiona także w dzisiejszych badaniach osteopatycznych.

Oczywiście osteopata prowadzi terapię wszystkich zaburzeń, jakie znajdzie (zgodnie z maksymą: "Treat what you find" – przyp. red.), jednak lepsze poznanie etiologii mogłoby umożliwić skuteczniejszą terapię.

W pierwszej części artykułu zajmiemy się różnymi typami skoliozy, rzucimy światło na ich etiologię, a następnie opiszemy niektóre opcje leczenia osteopatycznego.