Kości z osteopatycznego punktu widzenia

Anatomia

Struktura kości

Przekrój kości – w kolejności elementów od zewnątrz do wewnątrz – przedstawia się następująco (ryc. 1a):

• okostna
• istota zbita (substantia compacta)
• istota gąbczasta (substantia spongiosa) lub jama szpikowa (cavitas medullaris) (w kości długiej).

Okostna

Okostna otacza całą kość, z wyjątkiem powierzchni stawowych i przyczepów ścięgien. Podczas wzrostu kości można wyróżnić trzy warstwy (ryc. 1e):

• wierzchnia warstwa to błona zewnętrzna (adventitia) – tworzy ona połączenie z otaczającymi tkankami;
• w środku znajduje się warstwa włóknista (stratum fibrosum), składająca się z włókien kolagenowych typu I – wraz z włóknami Sharpeya promieniuje ona do istoty zbitej, tworząc w ten sposób mocne połączenie z kością;
• warstwa leżąca bezpośrednio na kości to osteoblasty warstwy osteogennej – jest ona ważna przede wszystkim dla przyrostu grubości kości, ponieważ składa się z komórek osteogennych i osteoprogenitorowych, z których powstają preosteoblasty i osteoblasty; po całkowitym wzroście kości z warstwy osteogennej pozostają jedynie nieaktywne preosteoblasty, które odgrywają ważną rolę w gojeniu się złamań, wywodzą się bowiem z okostnej.

Substantia compacta

Jak sama nazwa wskazuje, istota zbita jest twardą – bo bardzo gęstą – tkanką (ryc. 1c, 1d). Wynika to z dużego udziału osteonów, które składają się z kilku lameli ułożonych wokół kanału Haversa. Przechodzą przez nie naczynia włosowate lub żyłki i włókna nerwowe.