Oczy w leczeniu odcinka szyjnego kręgosłupa - trening zorientowany na układ nerwowy z pacjentką bólową

Wprowadzenie

Pacjentka zgłasza się z przewlekłym bólem w odcinku szyjnym kręgosłupa. Może kręcić głową i przechylać ją na boki tylko w ograniczonym zakresie, czasem dochodzą do tego bóle głowy. Mimo najrozmaitszych badań i zabiegów objawów nie udało się na dłuższą metę złagodzić. Dodatkowo pacjentka pracuje w domu, a jej stanowisko przy komputerze jest mało wygodne. To jeszcze bardziej zwiększa jej Zamiast skupiać się na poszczególnych mięśniach i nieprawidłowym ułożeniu stawów, trening zorientowany na układ nerwowy (znany również jako „neuroatletyka”) koncentruje się na źródle bólu: na mózgu.

Mózg w roli decydenta

Aby zrozumieć istotę tej metody, powinniśmy uświadomić sobie, że ból powstaje wyłącznie z mózgu (zob. śródtytuł „Podłoże”). W każdym doświadczeniu bólu rolę odgrywa wiele różnych czynników – ale o tym, czy coś boli, czy nie, decyduje wyłącznie nasz mózg. Dotyczy to wszystkich przypadków, bez wyjątku⁴.

Układ nerwowy lub mózg jest zatem nieustannie zajęty sprawdzaniem organizmu i jego otoczenia pod kątem oznak możliwych niebezpieczeństw lub zagrożeń.

Wykorzystuje w tym celu przede wszystkim trzy różne układy orientacji przestrzennej¹ :

• układ wzrokowy (oczy) 
• układ przedsionkowy (równowaga)
• układ proprioceptywny.

Każdy z tych układów dysponuje określonymi możliwościami. Jeśli któregoś z nich nie trenuje się regularnie, z czasem ulega on degradacji zgodnie z zasadą „use it or lose it“ („używaj lub trać”, „nieużywany organ zanika“). Wszystkie trzy układy mają wielkie znaczenie i każdy spełnia swoje wyjątkowe zadanie. Okazuje się jednak, że nasz układ nerwowy ustanowił bazową hierarchię w obrębie tych układów. Opiera się na opisanej wcześniej koncepcji przetrwania.

Mówiąc prościej, nasz mózg nadaje priorytet otrzymywanym komunikatom w oparciu o to, które z nich dają mu najszybszą informację na temat możliwych zagrożeń w otoczeniu.