Interweniować jak najwcześniej – mobilność dzieci z mózgowym porażeniem dziecięcym

Mózgowe porażenie dziecięce to choroba o bardzo zróżnicowanym obrazie klinicznym (patrz Definicja), zawsze jednak wspólnym elementem jest zaburzenie rozwoju funkcji motorycznych. Poszczególne przypadki mogą natomiast zupełnie różnić się etiologią, objawami, stopniem zaawansowania, rokowaniami oraz obecnością różnych chorób współwystępujących. Taka różnorodność przysparzała przez lata licznych problemów – przede wszystkim dlatego, że brakowało jednoznacznych klasyfikacji, pozwalających ocenić różne stopnie zaawansowania choroby. Dopiero od 1997 r., za sprawą systemu klasyfikacyjnego GMFCS (Gross Motor Function Classification System, system klasyfikacji funkcji motoryki dużej), pojawiła się możliwość oceny stopnia ograniczeń funkcjonalnych u dzieci i młodzieży w skali od 1 do 5. Okazało się wówczas także, że ocena ta w większości przypadków nie ulega znaczącej zmianie w kolejnych latach życia dziecka³.

Klasyfikacje i prognoza

Głównym aspektem uwzględnianym w systemie GMFCS jest motoryka duża. Skala rozciąga się od poziomu I (przemieszczanie się bez ograniczeń, problemy pojawiają się tylko przy czynnościach wymagających większej sprawności motorycznej) do poziomu V (poważne ograniczenie mobilności mimo stosowania technologii asystujących). Opublikowanie systemu GMFCS zapoczątkowało rozwój dalszych systemów klasyfikacyjnych.

Systemy omówione poniżej opierają się na analogicznej, pięciostopniowej skali:

• Manual Ability Classification System (MACS, system klasyfikacji zdolności manualnych) opisuje zdolność używania rąk do posługiwania się przedmiotami życia codziennego⁴
• Communication Function Classification System (CFCS, system klasyfikacji umiejętności porozumiewania się)
  opisuje umiejętności komunikacyjne⁵
• Eating and Drinking Ability Classification System (EDACS,
  system klasyfikujący umiejętności jedzenia i picia)⁶.