Część 1: Założenia
Podsumowanie
W zależności od patologicznej genezy deformacji plagiocefalia może mieć charakter pierwotny lub wtórny. Postacią wtórną, uznawaną za najczęściej występującą deformację czaszki wieku niemowlęcego, jest nabyta plagiocefalia ułożeniowa. Przyczyny występowania tej postaci nie zostały jeszcze jednoznacznie wyjaśnione.
Z dydaktycznego punktu widzenia można jednakże wymienić prenatalne, perinatalne i postnatalne czynniki warunkujące wystąpienie plagiocefalii. Nie ma również wystarczających dowodów naukowych co do możliwych konsekwencji i powikłań plagiocefalii, choć można je częściowo niwelować. W pierwszej części artykułu przedstawiono definicję tego rodzaju zniekształcenia, klasyfikację i jego powstawanie, natomiast druga część zostanie opublikowana w kolejnym numerze i będzie poświęcona diagnostyce oraz możliwościom leczenia osteopatycznego.
W kontekście historycznym osteopatia jest niemalże predestynowana do skutecznego zastosowania w pediatrii, ponieważ podwaliny pod tę specjalizację położył swoim „objawieniem” twórca osteopatii, dr Andrew Taylor Still, podczas leczenia dziecka chorego na czerwonkę62. Nie dziwi więc fakt, że dzieci z ortopedycznymi zmianami wynikającymi z plagiocefalii często pojawiają się w gabinetach osteopatycznych. Albo jak to ujął Still: „Skuteczny osteopata jest bardzo często powołany do leczenia dzieci w każdym wieku”62.